Διαβάζουμε στο βιβλίο της Γένεσις 6:1-7
1 Όταν οι άνθρωποι άρχισαν να αυξάνονται αριθμητικά πάνω στη γη και γεννούσαν κόρες,
2 Οι γιοι του Θεού είδαν ότι οι κόρες των ανθρώπων ήταν όμορφες και παντρεύτηκαν όσες απ' αυτές διάλεξαν.
3 Τότε ο ΚΥΡΙΟΣ είπε, «Το Πνεύμα Μου δε θα μείνει με τον άνθρωπο για πάντα, καθώς αυτός είναι θνητός. Οι μέρες του θα είναι εκατόν είκοσι χρόνια.»
4 Οι Νεφελίμ ήταν στη γη εκείνες τις μέρες - καθώς και μετά - όταν οι γιοι του Θεού πήγαν στις κόρες των ανθρώπων και έκαναν μαζί τους παιδιά. Ήταν οι ήρωες απ' τα αρχαία χρόνια, άντρες ξακουστοί.
5 Ο ΚΥΡΙΟΣ είδε πόσο μεγάλη είχε γίνει η κακία του ανθρώπου στη γη, και ότι κάθε διάθεση των σκέ*ψεων της καρδιάς του ήταν πάντα μόνο πονηρή.
Οι Νεφελίμ ήταν μια φυλή γιγάντων που προέκυψε απ' τη σεξουαλική ένωση των υιών του Θεού (ενδεχομένως έκπτωτων αγγέλων) με τις κόρες των ανθρώπων. Μεταφρασμένο απ' τα Εβραϊκά κείμενα, το «Nephilim» σημαίνει «έκπτωτοι». Ήταν ξακουστοί για τη δύναμή τους, την ανδρεία τους, καθώς και μια μεγάλη ικανότητα για αμαρτίες.
Η προέλευση των Νεφελίμ ξεκινά με μια ιστορία των έκπτωτων αγγέλων. Ο Shemhazai (Σεμχαζάι), ένας υψηλόβαθμος άγγελος, ηγήθηκε μιας σχισματικής ομάδας αγγέλων που κατέβηκε στη γη για να καθοδηγήσει τους ανθρώπους στο δίκαιο δρόμο. Η καθοδήγηση αυτή συνεχίστηκε για μερικούς αιώνες, αλλά σύντομα οι άγγελοι άρχισαν να αποζητούν τις γήινες γυναίκες. Μέσα στη λαχτάρα τους, οι έκπτωτοι άγγελοι οδήγησαν τις γυναίκες στη μαγεία και τα ξόρκια, ζευγάρωσαν μαζί τους και δημιούργησαν υβριδικούς απογόνους. Η δύναμή τους ήταν αξιοθαύμαστη και οι ορέξεις τους τεράστιες. Αφού καταβρόχθισαν όλα τα αποθέματα του ανθρώπινου γένους, άρχισαν να καταναλώνουν και τους ίδιους τους ανθρώπους. Οι Νεφελίμ επιτίθονταν στους ανθρώπους και τους καταπίεζαν και ήταν η αιτία που προκάλεσε μαζική καταστροφή στη γη.
Δύο κείμενα ουσιαστικής σημασίας για την ιστορία των Νεφελίμ, η Βίβλος και οι Πάπυροι της Νεκράς Θάλασσας, αναφέρουν διάφορα ονόματα γι' αυτούς. Σε διάφορα κομμάτια παραθέτονται τα διαφορετικά είδη αυτών των γιγάντων. Αναφέρονται με πολλούς τρόπους, ως Enim, ή «Τρόμοι» (Γέν.14:5, Δευτ.2:1Ο), Rephaim, ή «Αυτοί που Προκαλούν Εξασθένιση» ή «Οι Νεκροί» (2 Σαμ.23:13, 1 Χρον.1Ι:15), Gibborim, ή «Γιγάντιοι Ήρωες» (Ιώβ 16:4), Zamzummim, ή «Επιτυχόντες» (Δευτ.2: 10), Anakim, ή «Μακρυλαίμηδες» (Δευτ.2:1Ο, Ιώβ 11:22, 14:15) και Awwim ή «Καταστροφείς» και «Φίδια».
Στα κείμενα αυτά αναφέρονται επίσης και άλλοι γίγαντες, όπως ο Γολιάθ (2 Σαμ.21: 19), ένας γίγαντας με δώδεκα δάχτυλα στα χέρια και δώδεκα στα πόδια, που αναφέρεται ως ένας απ' τους Rephaim (2 Σαμ.21 :20), κι ένας ψηλός Αιγύπτιος (1 Χρον.11 :23). Το κείμενο των Αριθμών 13:26-33 περιγράφει τους Νεφελίμ της Χαναάν που είδε ο Ιησούς και αργότερα άλλοι Εβραίοι κατάσκοποι. Επιπλέον, σύμφωνα με τις Ιουδαϊκές λαϊκές παραδόσεις, κάποιος απ' τους Νεφελίμ, ο Arba, έχτισε μια πόλη, τη Kiriath Arba, που ονομάστηκε έτσι απ' τον ιδρυτή της και σήμερα είναι γνωστή ως Χεβρώνα.
Η κακοήθεια των Νεφελίμ έφερε μαζί της κι ένα βαρύ φόρο αίματος. Το Γένεσις 6:5 αναφέρεται στη διαφθορά που είχαν επιφέρει οι Νεφελίμ ανάμεσα στους ανθρώπους και στους εαυτούς τους: «ο Κύριος είδε πόσο μεγάλη είχε γίνει η κακοήθεια του ανθρώπου στη γη ... » Η σατανική τους ανταρσία είχε ξεσηκώσει τόσο την οργή, όσο και τη λύπη του Θεού. Έτσι ο Θεός έστειλε τον άγγελο Γαβριήλ να ανάψει έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στους Νεφελίμ.
Επέλεξε, επίσης, τον Ενώχ, έναν δίκαιο άνθρωπο, για να ενημερώσει τους έκπτωτους αγγέλους για την απόφαση που είχε πάρει γι' αυτούς και τα παιδιά τους. Ο Θεός δεν άφηνε καθόλου ήσυχους τους έκπτωτους αγγέλους, καθώς δεν μπορούσαν να σηκώσουν τα μάτια τους στον ουρανό και αργότερα επρόκειτο να αλυσοδεθούν. Το τέλος των Νεφελίμ ήρθε με τον πόλεμο που πυροδότησε ο Γαβριήλ, στον οποίο οι γίγαντες τελικά αφάνισαν ο ένας τον άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου