Aνθρωποκτονίες που δεν εξιχνιάστηκαν ποτέ

Κάθε χρόνο ένας μεγάλος αριθμός υποθέσεων δολοφονίας μένουν άλυτες, κάποιες ωστόσο κερδίζουν τέτοια αρνητική δημοσιότητα που διατηρούνται...στις συνειδήσεις του κοινού για πολλά πολλά χρόνια.

Σύμφωνα με τη διεθνή στατιστική μάλιστα, περίπου μία στις τρεις ανθρωποκτονίες μένουν ανεξιχνίαστες, με τα ποσοστά να ποικίλουν βέβαια από χώρα σε χώρα. Με την ανάπτυξη της ερευνητικής τεχνολογίας και την ολοένα και καλύτερη δουλειά της Σήμανσης, ο αριθμός των άλυτων υποθέσεων πέφτει κάθε χρόνο.
Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από ξακουστά φονικά της σύγχρονης εγκληματικής ιστορίας, με τον κανόνα που θα ακολουθήσουμε στη λίστα μας να είναι ο εξής: η ανθρωποκτονία να περιλαμβάνει απαραιτήτως πτώμα...


Όσκαρ Ρομέρο
Ο αρχιεπίσκοπος του Ελ Σαλβαδόρ ήταν ένας επιφανής ιερέας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας κατά τις δεκαετίες του '60 και του '70. Βλέποντας την κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, κατά τη διάρκεια του αιματοβαμμένου εμφύλιου πολέμου που ταλάνιζε το Ελ Σαλβαδόρ, άρχισε να κηρύττει υπέρ των φτωχών και εξαθλιωμένων, βάζοντάς τα ακόμα και με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, που  παρείχε στρατιωτική υποστήριξη στην κυβέρνηση του Σαλβαδόρ. Έφτασε μάλιστα μέχρι το σημείο να καλεί ανοιχτά τους στρατιώτες να μην υπακούουν σε οποιαδήποτε εντολή θα έβλαπτε ανθρώπινες ζωές! Τα πεπραγμένα του Όσκαρ Ρομέρο θα συνυπέγραφαν βεβαίως τη θανατική του καταδίκη, με τον αρχιεπίσκοπο να δολοφονείται την ώρα που λειτουργούσε σε ένα μικρό παρεκκλήσι δίπλα στον καθεδρικό. Υπεύθυνοι για τη δολοφονία του θεωρούνται μέλη ακραίων οργανώσεων της χώρας, με την υπόθεση να παραμένει ανοιχτή ακόμα και σήμερα...


Ούλοφ Πάλμε
Ο περίφημος πρωθυπουργός της Σουηδίας πρωτοστάτησε έμπρακτα στον αγώνα κατά των πυρηνικών, με το δημοψήφισμα του 1980 σύμφωνα με το οποίο έκλεισαν όλοι οι πυρηνικοί σταθμοί της Σουηδίας. Όταν θα επανεκλεγόταν επικεφαλής της χώρας το 1982, ο Πάλμε προσπάθησε να επαναφέρει πολιτικές σοσιαλιστικής οικονομίας στη Σουηδία, γεγονός που δεν έβλεπαν όλοι με καλό μάτι: επιστρέφοντας από τον κινηματογράφο με τη γυναίκα του ένα βράδυ, ο Πάλμε θα έπεφτε νεκρός από πυροβολισμό. Τα κίνητρα και η ταυτότητα του δράστη παραμένουν μυστήριο...




Το παιδί στο κουτί
Ήταν 1957 όταν ένα άγνωστης ταυτότητας αγοράκι, πιθανολογούμενης ηλικίας 4-6 ετών, βρέθηκε στη βόρεια Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ γυμνό, τυλιγμένο σε μια κουβέρτα, με το νεκρό του σώμα τοποθετημένο σε ένα χαρτοκιβώτιο. Το σώμα του ήταν καθαρό και στεγνό, την ώρα που τα χέρια του ήταν προσεκτικά διπλωμένα πάνω στο στομάχι του, με την όλη του εμφάνιση να είναι φροντισμένη και περιποιημένη με ιδιαίτερο ζήλο. Όλα έδειχναν ότι κάποιος προσπάθησε πολύ να κάνει το αγοράκι αγνώριστο, με τις μελανιές στο σώμα να υποδεικνύουν βίαιο τέλος για το άτυχο αγόρι. Παρά την πρόσφατη έρευνα της ανθρωποκτονίας με ίχνη DNA, η υπόθεση παραμένει ανεξιχνίαστη...

 Jack the Stripper
Το «Jack the Stripper» ήταν το ψευδώνυμο που κόλλησαν σε έναν άγνωστο κατά συρροή δολοφόνο που ήταν υπεύθυνος για μια σειρά δολοφονιών στο Λονδίνο μεταξύ 1964-65, που θα γίνονταν γνωστές ως «γυμνοί φόνοι». Τα θύματα και οι μέθοδοί του ήταν πολύ κοντά στα αντίστοιχα του Τζακ του Αντεροβγάλτη (Jack the Ripper). Ο δολοφόνος αφαίρεσε τη ζωή σε έξι -πιθανότατα οχτώ- ιερόδουλες, οι σοροί των οποίων βρέθηκαν διασκορπισμένες στο Λονδίνο αλλά και την κοίτη του Τάμεση. Παρόμοια μάλιστα με τον Αντεροβγάλτη, ο Stripper σταμάτησε τα φονικά του ξαφνικά κάποια στιγμή, αφήνοντας ελάχιστα ίχνη για τις αστυνομικές έρευνες...

 Ο «σφαγέας» της Νέας Ορλεάνης
Στις 23 Μαΐου 1918, ο ιταλός παντοπώλης Joseph Maggio και η γυναίκα του θα έβρισκαν τραγικό θάνατο κατακρεουργούμενοι στον ύπνο τους. Το δολοφονικό όπλο, ένα τσεκούρι, θα βρισκόταν μάλιστα μέσα στο διαμέρισμα, καλυμμένο με το αίμα των τραγικών θυμάτων, ενώ τίποτα δεν είχε κλαπεί από την οικία. Έναν μήνα μετά το στυγερό φονικό στο σπίτι των Maggio, μια δεύτερη δολοφονία θα λάμβανε χώρα: ο μπακάλης Louis Bossumer και η γυναίκα του βρέθηκαν σφαγιασμένοι στο κρεβάτι τους, μέσα σε ένα λουτρό αίματος. Ο «σφαγέας» της Νέας Ορλεάνης δολοφόνησε με τον αποτρόπαιο αυτό τρόπο οχτώ ανθρώπους πριν σταματήσει μια και καλή τη φρικιαστική του δράση. Ύποπτος μάλιστα βρέθηκε, ο Joseph Mumfre, δεν εντοπίστηκαν ωστόσο αποδείξεις που να τον συνδέουν αποφασιστικά με τις αιματοβαμμένες ανθρωποκτονίες...

JonBenet Ramsay 
Η 6χρονη JonBenet Ramsay ήταν ήδη γνωστή από διαγωνισμούς ομορφιάς των ΗΠΑ. Το άτυχο κοριτσάκι θα βρισκόταν νεκρό στο υπόγειο του σπιτιού του στο Κολοράντο οχτώ ώρες μετά τη δήλωσή της ως αγνοούμενης. Η δημοσιότητα της ιστορίας της στις ΗΠΑ χτύπησε κόκκινο, με μια σειρά υπόπτων να τη γλιτώνουν λόγω έλλειψης αποδεικτικών. Τον Δεκέμβριο του 2003 μάλιστα θα εντοπίζονταν νέα ίχνη DNA, χωρίς να αποδίδουν ωστόσο καρπούς. Η υπόθεση παραμένει ανοιχτή, με εβδομαδιαίους ελέγχους να λαμβάνουν χώρα ακόμα και σήμερα στην τεράστια βάση με ίχνη DNA του FBI...

 Μαύρη Ντάλια
Η 22χρονη Αμερικανίδα Elizabeth Short ήταν το τραγικό θύμα μιας βάρβαρης δολοφονίας που θα γινόταν  παγκόσμια είδηση. Παίρνοντας το παρατσούκλι «Μαύρη Ντάλια», η Short θα βρισκόταν κομμένη στα δύο και ακρωτηριασμένη σε ακραίο βαθμό σε πάρκο του Λος Άντζελες στις 15 Ιανουαρίου 1947. Η ανεξιχνίαστη υπόθεση θα πυροδοτούσε πλήθος λογοτεχνικών και κινηματογραφικών έργων, με τη φρικαλεότητα της δολοφονίας να μαγνητίζει την προσοχή του κοινού. Περισσότεροι από 60 άνθρωποι θα «ομολογούσαν» έκτοτε για το στυγερό φονικό, κυρίως άντρες, χωρίς ωστόσο να είναι οι δράστες. Η υπόθεση είναι ακόμα ανοιχτή και οι έρευνες συνεχίζονται σε μια από τις πλέον πολύκροτες υποθέσεις των εγκληματολογικών χρονικών...

 Andrew και Abby Borden
Το πρωινό της Τρίτης, 4 Αυγούστου 1892, ο Andrew Borden έφυγε από το σπίτι του για τη δουλειά του, αφήνοντας πίσω του τη γυναίκα του, Abby, την κόρη του, Lizzie, και την ιρλανδή οικιακή βοηθό Bridget Sullivan. Επιστρέφοντας το μεσημέρι, ο Andrew έπεσε στον καναπέ για έναν υπνάκο, με την κόρη του να τον βρίσκει λίγο αργότερα νεκρό. Στο επάνω πάτωμα, η γυναίκα του θα βρισκόταν επίσης νεκρή, με το σώμα της σοβαρά ακρωτηριασμένο. Η Lizzie θα γινόταν η Νο 1 ύποπτος της υπόθεσης, το δικαστήριο ωστόσο θα την αθώωνε τον Ιούνιο του 1893 λόγω έλλειψης αποδεικτικών. Παρά την πανηγυρική αθώωσή της, η κόρη θα εξοστρακιζόταν από το χωριό της στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ λόγω της μήνης των κατοίκων για το στυγερό φονικό, παραμένοντας ένοχη στα μάτια των γειτόνων μέχρι τον θάνατό της το 1927. Η υπόθεση δεν μπήκε ποτέ στο αρχείο...

 Ο δολοφόνος του ζωδιακού κύκλου
Ο «Zodiac Killer» παραμένει μια από τις πλέον πολύκροτες υποθέσεις ανεξιχνίαστων φονικών όλων των εποχών. Παρά το γεγονός ότι η αστυνομία έχει ερευνήσει πάνω από 2.500 πιθανούς υπόπτους, οι έρευνες δεν απέδωσαν τελεσίδικους καρπούς. Το άλυτο παζλ μυστηρίου αφορά στον κατά συρροή δολοφόνο που σκότωσε τουλάχιστον πέντε ανθρώπους στο Σαν Φρανσίσκο μεταξύ Δεκεμβρίου 1968 και Οκτωβρίου 1969 και πήρε το ψευδώνυμο «Zodiac Killer»...

 Τζακ ο Αντεροβγάλτης
Η ξακουστότερη ανεξιχνίαστη υπόθεση αφορά φυσικά στον Jack the Ripper, που θεωρείται ότι σκότωσε πέντε ιερόδουλες του Λονδίνου με στραγγαλισμό κατά τη διάρκεια του 1888. Μετά τον στραγγαλισμό του, ο Αντεροβγάλτης έκοβε τις αρτηρίες του λαιμού του θύματος, επιδιδόταν σε ακρωτηριασμό του σώματος και κρατούσε μέρη ως ενθύμιο. Κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου και του χειμώνα του 1888/89, ένας αριθμός επιστολών έφτασαν στην αστυνομία και τον Τύπο, όλες υποτίθεται από τον δολοφόνο του Whitechapel, περιλαμβανομένου του διαβόητου γράμματος «Από την Κόλαση» και μιας επιστολής που συνοδευόταν από τμήμα ανθρώπινου νεφρού, τα γράμματα θεωρούνται ωστόσο φάρσες από τις Αρχές. Έναν και πλέον αιώνα μετά, η ταυτότητα του Τζακ του Αντεροβγάλτη παραμένει στο σκοτάδι...


πηγη: http://gr.news.yahoo.com

ΛΕΒΙΑΘΑΝ

 Η Σύνθετη εβραϊκή λέξι εκ του λεβιάθ και θαννέμ, που σημαίνει «σύνολο δρακόντων», (θαλάσσιο τέρας).
 Ένα βιβλικό θαλάσσιο κτήνος που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, στο απόκρυφο του Ενώχ αλλά και στο Ταλμούδ .
Στην «Αγία» γραφή ο Λεβιάθαν αναφέρετα ως ένα τέρας φοβερό στην εμφάνιση που τρέπει τους θεωμένους εις φυγή. Στον Ψαλμό 104:26 . αναφέρεται πως ήταν θαλάσσιο δημιούργημα του Θεού που πλάστηκε «για να παίζει μέσα στη θάλασσα».
Ο Ιώβ το παρουσιάζει ως κροκόδειλο και ο Ησαϊας ως όφι «σκοτεινό δράκοντα», κατά την Καββάλα από το στόμα του παραδοθείσαν την μυστηριώδη Ιουδαϊκή διδασκαλία.
 Ο Λεβιάθαν είναι ένα από τα πνεύματα των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα και κυβερνά την Θάλασσα στο κράτος του Βεελζεβούλ. (Ψαλμός 74:14).
Πιο συγκεκριμένα, την πέμπτη ημέρα της δημιουργίας ο Θεός δημιούργησε και έδωσε πνοή στα πλάσματα της θάλασσας, έπλασε τον πανίσχυρο και επιβλητικό ερπετό δράκο Λεβιάθαν για να υπηρετεί ως άρχοντας του αχανούς θαλάσσιου βασιλείου.
Όταν τον έριξε στη θάλασσα το τεράστιο φολιδωτό σώμα του δημιούργησε τεραστία παλιρροϊκά κύματα που σκέπασαν τις παραλίες. Τα μάτια του ,περισσότερα από 300, φώτιζαν μέσα στα νερά της θάλασσας και αντανακλούσαν μέχρι τον ουρανό.
Το νερό έβραζε στο πέρασμα του και εξατμιζόταν όταν άνοιγε τα τεράστια σαγόνια του καθώς γλώσσες φωτιάς ξεπήδαγαν από το στόμα του.
Κανένα όπλο θνητού δεν μπορούσε να διαπεράσει την πανοπλία από λέπια που κάλυπταν το σώμα του Λεβιάθαν, ούτε κάποιο από τα πλάσματα του κόσμου μπορούσε να συγκριθεί μαζί του σε δύναμη και τίποτα δεν μπορούσε να προκαλέσει ούτε μια σπίθα τρόμου στην άφθαρτη καρδιά του.
Δράκους χιλιάδες μίλια μακρείς τους καταβρόχθιζε σαν ποντίκια, ποταμοί άδειαζαν όταν δίψαγε, η λάμψη που άφηνε στο πέρασμα του γυάλιζε περισσότερο και από τα πιο λαμπερά κοσμήματα και όλος ο κόσμος παραμιλούσε για το θαύμα Λεβιάθαν.



Τελικά ο Θεός έπλασε ένα ζευγάρι από αυτά τα φανταστικά πλάσματα, άλλα όταν συνειδητοποίησε ότι η τρομερή τους δύναμη ήταν τόσο μεγάλη που όλος ο κόσμος θα απειλούνταν από την προοπτική μιας φυλής που τελικά θα επικρατούσε όλων των πλασμάτων, κατέστρεψε το ένα από αυτά.
Για να απαλύνει όμως τον πόνο του για τον χαμό του συντρόφου του ο Θεός του χάρισε αθανασία.

Από τότε τις τρεις τελευταίες ώρες κάθε ημέρας, ο Θεός παίζει με τον Λεβιάθαν διασκεδάζοντας το τεράστιο δημιούργημα Του. Και αυτό θα συνεχίζεται μέχρι την ημέρα της κρίσης. Μόνο τότε ο Λεβιάθαν θα θανατωθεί από το χέρι του Αρχάγγελου Γαβριήλ, όπου η σάρκα του θα θρέψει τους δίκαιους και το φολιδωτό του δέρμα θα τους στεγάσει σε μια αδιαπέραστη τέντα. Τα υπολείμματα του θα σκορπιστούν πάνω από τα τοίχοι της Ιερουσαλήμ από όπου η λαμπρότητα τους θα φωτίζουν κάθε γωνιά της υδρογείου.

πηγη: http://greeksurnames.blogspot.gr

Τα παιδιά του Lidice επέστρεψαν σπίτι τους

Στις 2 Ιουλίου του 1942, τα περισσότερα από τα παιδιά του Lidice, ενός μικρού χωριού της τότε Τσεχοσλοβακίας, παραδόθηκαν στο τοπικό γραφείο της Γκεστάπο. Τα 82 παιδιά στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο εξόντωσης στο Chełmno, 70 χιλιόμετρα μακριά, όπου δολοφονήθηκαν με δηλητηριώδη αέρια. Το γλυπτό της Marie Uchytilová αποτελεί φόρο τιμής σε αυτά τα παιδιά.

 Τα γεγονότα που οδήγησαν τα παιδιά του Lidice στον θάνατο ήταν αρκετά περίπλοκα. Καθοριστικό ρόλο πάντως για να παρθεί η απόφαση της δολοφονίας τους ήταν ο θάνατος του Reinhard Heydrich, διοικητή του ναζιστικού προτεκτοράτου της Βοημίας και της Μοραβίας.

Η Τσεχοσλοβακία καταλήφθηκε από τη ναζιστική Γερμανία τον Απρίλιο του 1939 και η διοίκηση του Heydrich που ακολούθησε χαρακτηρίστηκε από καταπίεση, βασανισμούς και δολοφονίες. Στα τέλη Μαΐου του 1942 ομάδα στρατιωτών αποτελούμενη από Τσέχους και Σλοβάκους κατάφερε ένα μεγάλο χτύπημα στους Γερμανούς. Τον ισχυρό τραυματισμό του Heydrich.

Μια εβδομάδα αργότερα στις 4 Ιουνίου του 1942, ο Heydrich πέθανε από σηψαιμία.  Ολόκληρη η χώρα πίστευε ότι γνώριζε τι θα επακολουθήσει. Κανένας όμως δεν μπορούσε να προβλέψει την φρίκη που τους ετοίμαζαν οι κατακτητές.

Η αρχή έγινε με ολική απαγόρευση κυκλοφορίας στην Πράγα. Μια τεράστια επιχείρηση αναζήτησης των δραστών ακολούθησε χωρίς όμως αποτέλεσμα. Την εβδομάδα μεταξύ τον τραυματισμό και τον θάνατο του Heydrich 157 άνθρωποι είχαν ήδη εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες. Τα χειρότερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμη…

 

 

Μετά την κηδεία του Heydrich στο Βερολίνο, ο Αδόλφος Χίτλερ, διέταξε τι θα έπρεπε να γίνει στα χωριά που έκρυβαν τους υπεύθυνους.  Όλοι οι ενήλικες άνδρες να εκτελούνται και τα γυναικόπαιδα να μεταφέρονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα παιδιά που είχαν χαρακτήρα και χαρακτηριστικά «Αρείου» να υιοθετούνται από Γερμανικές οικογένειες SS για να γίνουν καλοί Ναζί. Τα υπόλοιπα να ανατραφούν με «άλλους τρόπους». Τέλος, τα χωριά να εξαφανιστούν από τους χάρτες, τίποτα να μην μείνει που να δηλώνει ότι κάποτε υπήρξαν.

Οι εντολές του άρχισαν να εφαρμόζονται αμέσως. Στο χωριό Lidice, που παρά την απουσία αποδείξεων ότι είχαν βρει εκεί καταφύγιο οι στρατιώτες που ήταν υπεύθυνοι για τη δολοφονία του Heydrich, έγινε η αρχή. Όλοι οι άνδρες μεταφέρθηκαν σε ένα αγρόκτημα στην άκρη του χωριού και εκτελέστηκαν, πρώτα σε ομάδες των πέντε. Όταν ο ηθικός αυτουργός αυτού του τρόμου, Horst Böhme, παραπονέθηκε ότι θα του έπαιρνε πάρα πολύ καιρό για να τους εκτελέσει όλους οι ομάδες έγιναν των δέκα. Μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας, 173 άνδρες είχαν εκτελεστεί.

 203 γυναίκες και 105 παιδιά συγκεντρώθηκαν στο σχολείο του χωριού. Από εκεί οδηγήθηκαν σε άλλο σχολείο στην κοντινή πόλη Kladno. Τέσσερις από τις γυναίκες ήταν έγκυες. Οι έγκυες μεταφέρθηκαν στο ίδιο νοσοκομείο όπου εξέπνευσε ο Heydrich, για να τους αφαιρεθούν με βίαιο τρόπο τα βρέφη. Οι περισσότερες από τις υπόλοιπες γυναίκες οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ravensbrück όπου έχασαν τη ζωή τους από μια σειρά από ασθένειες.

Τα παιδιά στην αρχή μεταφέρθηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο στο Łódź όπου Γερμανοί Αξιωματούχοι έκαναν τον διαχωρισμό ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους. Όσα δεν είχαν τα χαρακτηριστικά που απαιτούνταν, παρά τις αρχικές διαφωνίες, αποφασίστηκε από τον Adolf Eichmann να θανατωθούν.

 

 

 Εβδομήντα σχεδόν χρόνια πριν, στις 2 Ιουλίου, τα 82 παιδιά παραδόθηκαν στην Γκεστάπο. Από εκεί μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης Chelmno όπου δηλητηριάστηκαν με αέρια. Από τα 105 παιδιά του Lidice, μόνο τα 17 παιδιά επέστρεψαν κάποια στιγμή στο χωριό τους.

 Κανείς δεν θα μάθει ποτέ αν κάποιο από τα 82 παιδιά έκλαιγε λίγο πριν χάσει την ζωή του, μακριά από το σπίτι, την μητέρα του και τον πατέρα του. Ωστόσο, έστω και με αυτόν τον τρόπο, τα αθώα παιδιά που έχασαν την ζωή τους εκείνη την ημέρα επέστρεψαν και θα κατοικούν για πάντα στο Lidice. Τα 82 χάλκινα αγάλματα, 40 αγόρια και 42 κορίτσια, θα στέκονται εκεί ως αιώνια υπενθύμιση της σφαγής. Τα παιδιά του Lidice βρίσκονται επιτέλους στο σπίτι τους.

 

 

 

Η Σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου

Το 1929, ανήμερα της εορτής του αγίου Βαλεντίνου, ο Αλ Καπόνε αποφάσισε να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τον μεγάλο αντίπαλό του Μπαγκς Μοράν. Το μακελειό σε μια αποθήκη του Σικάγου έμεινε στην ιστορία ως η Σφαγή της εορτής του αγίου Βαλεντίνου και σηματοδότησε την αρχή του τέλους και για τους δύο γκάνγκστερ.

Στα τέλη της δεκαετίας του '20, στην Αμερική της ποτοαπαγόρευσης, του σουίνγκ και της τρυφηλής ζωής, ο ιταλός Αλ Καπόνε με τη συμμορία του κυριαρχούσε στο νότιο τμήμα του Σικάγου και ο Μπαγκς Μοράν με τους ιρλανδογερμανούς του στο βόρειο. Το μεγάλο έπαθλο για τους δύο γκάνγκστερ ήταν τα εκατομμύρια δολάρια από την παράνομη διακίνηση του αλκοόλ.
Ο Αλ Καπόνε, που βρισκόταν στην ακμή της εγκληματικής του δραστηριότητας, εκτός από την κυριαρχία και το χρήμα, διψούσε και για εκδίκηση, επειδή ο Μοράν είχε σκοτώσει μερικούς δικούς του ανθρώπους. Το σχέδιο για την εξόντωση του Μοράν επεξεργάστηκε το πρωτοπαλίκαρό του Βιτσέντζο Τζιμπάλντι, γνωστός με το ψευδώνυμο Τζακ Μακ Γκαρν και με το παρατσούκλι «Το πολυβόλο». Θα του έκλεινε ένα ραντεβού σε μέρος της επιλογής του, με δέλεαρ ένα φορτίο ακριβού ουίσκι. Οι άνθρωποι του Καπόνε μεταμφιεσμένοι σε αστυνομικούς θα αναλάμβαναν τα υπόλοιπα.

Ο Αλ Καπόνε

Ο Μοράν τσίμπησε το δόλωμα και η συνάντηση κλείστηκε για τις 10:30 το πρωί της 14ης Φεβρουαρίου σε μια αποθήκη του Βόρειου Σικάγου. Πέντε άνδρες του Καπόνε έφθασαν στην ώρα τους με δύο αυτοκίνητα, που έμοιαζαν με περιπολικά. Οι τρεις ήταν ντυμένοι αστυνομικοί και οι άλλοι δύο με πολιτικά. Στη γύρω περιοχή είχαν ακροβολιστεί δεκάδες συνεργάτες του Καπόνε (τσιλιαδόροι κλπ).
Οι τρεις «αστυνομικοί» αποφάσισαν να δράσουν, όταν είδαν έναν άνδρα που έμοιαζε με τον Μοράν να μπαίνει στην αποθήκη. Με καταδρομική επιχείρηση αιφνιδίασαν τα επτά άτομα που βρίσκονταν μέσα και τους διέταξαν να σταθούν με την πλάτη στον τοίχο. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, τους γάζωσαν με τα αυτόματα «Τόμσον» που έφεραν. Οι περίοικοι άκουσαν τους παρατεταμένους πυροβολισμούς και ειδοποίησαν την αστυνομία.
Οι εκπρόσωποι του νόμου βρήκαν στον τόπο του μακελειού έξι πτώματα πισώπλατα χτυπημένα και έναν βαριά τραυματία. Όταν τον ρώτησαν ποιος τον πυροβόλησε, αυτός ψέλλισε «κανείς» και άφησε την τελευταία του πνοή. Από τους επτά νεκρούς, πέντε ήταν μέλη της συμμορίας του Μοράν, ένας συνεργαζόμενος μικροκακοποιός κι ένας άσχετος με την ιστορία, ένας μηχανικός που είχε κληθεί για να επισκευάσει ένα αυτοκίνητο της συμμορίας και βρέθηκε κατά λάθος στο μοιραίο ραντεβού. Πουθενά, όμως, ο Μοράν. Ο μεγάλος αντίπαλος του Καπόνε σώθηκε από καθαρή τύχη, επειδή πήγε καθυστερημένα στο ραντεβού και όταν είδε τους τρεις «αστυνομικούς» φρόντισε να εξαφανιστεί.
Το μακελειό προκάλεσε λαϊκή κατακραυγή στο Σικάγο, και σημαίνοντα πρόσωπα της «Πόλης των Ανέμων» ζήτησαν να μπει ένα τέλος στη δράση των συμμοριών. Η τοπική αστυνομία, παρότι γρήγορα διαπίστωσε ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές του αιματηρού επεισοδίου, δεν μπόρεσε να προχωρήσει σε συλλήψεις. Ο Αλ Καπόνε και το πρωτοπαλίκαρό του Τζακ ΜακΓκαρν είχαν γερά άλλοθι: ο πρώτος βρισκόταν στη Φλόριντα για διακοπές και ο δεύτερος στην αγκαλιά της φιλενάδας του.
Το θέμα ξέφυγε από τα στενά όρια του Σικάγου και έγινε παναμερικανική υπόθεση. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ανέλαβε δράση με το FBI και το IRS (Εφορία). Με μεθοδικό τρόπο, οι δύο υπηρεσίες ξεσκέπασαν τη δράση του Αλ Καπόνε, που συνελήφθη δύο χρόνια αργότερα για φοροδιαφυγή. Η βασιλεία του στο χώρο του οργανωμένου εγκλήματος είχε τελειώσει.
Μετεωρική ήταν και η πτώση του Μπαγκς Μοράν. Από πάμπλουτος γκάνγκστερ βρέθηκε να ληστεύει τράπεζες για τα προς το ζην. Ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Αλ Καπόνε, ο Φρανκ Νίτι διαφέντευε το Σικάγο τη δεκαετία του '30. Με την άνοδο του Ρούζβελτ στην εξουσία το 1933, η ποτοαπαγόρευση καταργήθηκε.
Ο τόπος του εγκλήματος (2122 Ν. Clark Street) έγινε τουριστική ατραξιόν μέχρι το 1967, που η αποθήκη κατεδαφίστηκε. Ο αιματοβαμμένος τοίχος της εκτέλεσης αποσυναρμολογήθηκε τούβλο - τούβλο και πουλήθηκε σε δημοπρασία στον καναδό επιχειρηματία Τζορτζ Πάτεϊ, ο οποίος τον ξανάχτισε μέσα στο μπαρ που διατηρούσε στο Βανκούβερ.



(ΠΗΓΗ: www.sansimera.gr)